Από τον Στίβεν Ράινμπεργκ

HealthDay Reporter

ΤΕΤΑΡΤΗ, 16 Οκτωβρίου 2018 (HealthDay News) - Οι άνθρωποι που πάσχουν από δύο συνήθεις καταστάσεις - η μετατραυματική διαταραχή στρες (PTSD) και η αναπνευστική διαταραχή γνωστή ως χρόνια αποφρακτική πνευμονοπάθεια (COPD) - μπορεί να αυξάνουν τον κίνδυνο για αυτοκτονία εάν παίρνουν φάρμακα βενζοδιαζεπίνης, σύμφωνα με νέα μελέτη.

Οι βενζοδιαζεπίνες περιλαμβάνουν ισχυρά φάρμακα όπως το Ativan, το Valium και το Xanax. Αυτά τα φάρμακα συχνά συνταγογραφούνται σε άτομα με PTSD για να διευκολύνουν το άγχος, την αϋπνία ή τη δύσπνοια.

Ωστόσο, όταν χρησιμοποιούνται από μεγάλα χρονικά διαστήματα από ασθενείς με PTSD και ΧΑΠ, τα ναρκωτικά συνδέονται με υπερδιπλάσιο κίνδυνο αυτοκτονίας και αυξάνουν τις πιθανότητες να γίνουν δεκτά σε νοσοκομείο για ψυχιατρικά προβλήματα.

Η χρήση βενζοδιαζεπινών με πολλαπλές ασθένειες είναι από καιρό «συχνό δίλημμα για τους ασθενείς και τους κλινικούς γιατρούς», δήλωσε ο επικεφαλής της μελέτης, Δρ. Lucas Donovan. Είναι ένας πνευμονικός, κρίσιμος γιατρός και γιατρός στον ύπνο στο VA Puget Sound Healthcare System στην πολιτεία της Ουάσινγκτον.

"Η κατανόηση των κινδύνων από τις βενζοδιαζεπίνες είναι δύσκολη, διότι τα συμπτώματα που προκαλούν τη χρήση τους, συμπεριλαμβανομένου του άγχους και της δυσκολίας στην αναπνοή, συνδέονται με τα κακά αποτελέσματα", ανέφερε ο Donovan σε ένα δελτίο τύπου της αμερικανικής θωρακικής κοινωνίας.

Ήδη η χρήση βενζοδιαζεπινών για ασθενείς με ΧΑΠ ή PTSD είναι αμφιλεγόμενη λόγω ανεπιθύμητων ενεργειών, σημειώνει η ομάδα του Donovan. Αυτές οι ανεπιθύμητες ενέργειες περιλαμβάνουν αυξημένο κίνδυνο για ένα επεισόδιο COPD ή αυτοτραυματισμό από την πλευρά του ασθενούς. Στην πραγματικότητα, πολλές οδηγίες προτείνουν να μην χρησιμοποιούνται αυτά τα φάρμακα για ασθενείς με ΧΑΠ ή PTSD, πρόσθεσαν οι ερευνητές.

Πόσο μεγάλο είναι ο κίνδυνος; Για να μάθετε, ο Donovan και οι συνάδελφοί του συνέλεξαν δεδομένα για σχεδόν 45.000 βετεράνους των ΗΠΑ με ΧΑΠ και PTSD οι οποίοι έλαβαν περίθαλψη μεταξύ του 2010 και του 2012. Από αυτούς, περίπου το ένα τέταρτο έλαβε βενζοδιαζεπίνες για 90 ή περισσότερες ημέρες.

Υπήρξαν μερικά καλά νέα: Η μακροχρόνια χρήση των βενζοδιαζεπινών δεν αυξάνουν τον κίνδυνο θανάτου από οποιεσδήποτε αιτίες ή αναπνευστικά προβλήματα, όπως πρότειναν προηγούμενες μελέτες.

Αλλά η έρευνα έδειξε ότι άτομα με ΧΑΠ που είχαν επίσης PTSD είχαν διπλάσιες πιθανότητες αυτοκτονίας σε σύγκριση με ασθενείς που δεν είχαν χρησιμοποιήσει τα φάρμακα μακροπρόθεσμα. Τα ποσοστά νοσηλείας για ψυχιατρική περίθαλψη αυξήθηκαν επίσης μεταξύ των μακροπρόθεσμων χρηστών, η ομάδα του Donovan βρέθηκε.

Συνεχίζεται

"Αν και η μακροχρόνια χρήση βενζοδιαζεπίνης μεταξύ των ασθενών με ΧΑΠ και PTSD δεν συνδέεται με τη συνολική θνησιμότητα, η σχέση με την αυτοκτονία αφορά", δήλωσε ο Donovan. "Θα χρειαστεί περισσότερη έρευνα για την καλύτερη κατανόηση αυτού του συνδέσμου με την αυτοκτονία αλλά, εν τω μεταξύ, θα συνιστούσαμε στους κλινικούς ιατρούς να επανεξετάσουν τη συνταγογράφηση των βενζοδιαζεπινών σε ασθενείς που ήδη διατρέχουν υψηλό κίνδυνο αυτοεκτίμησης».

Πρέπει να σημειωθεί ότι η μελέτη θα μπορούσε να οδηγήσει μόνο σε ενώσεις, δεν θα μπορούσε να αποδειχθεί αιτία και αποτέλεσμα. Ένας άλλος περιορισμός αυτής της μελέτης περιλαμβάνει τη δυνατότητα να μην είναι σε θέση να καθορίσει πλήρως τη σοβαρότητα της Χ.Α.Π. ή της PTSD από τα ιατρικά αρχεία, σημειώνουν οι ερευνητές.

Δύο γιατροί που δεν σχετίζονται με τη νέα μελέτη δήλωσαν ότι τα ευρήματα προκαλούν ανησυχίες.

Ο Mayer Bellehsen διευθύνει το τμήμα Feinberg του Unified Behavioral Health Center για τους στρατιωτικούς βετεράνους και τις οικογένειές τους, στο Bay Shore, Ν. Γ. Κάλεσε τα ευρήματα «απογοητευτικά» και είπε ότι οι γιατροί πρέπει να είναι προσεκτικοί.

"Αυτή η μελέτη προσθέτει υποστήριξη στην πρακτική της αποφυγής χρήσης βενζοδιαζεπίνων για ασθενείς με PTSD, καθώς συχνά είναι αναποτελεσματική στη θεραπεία των συμπτωμάτων και μπορεί να παρεμβαίνει σε άλλες θεραπείες, όπως η ψυχοθεραπεία που εστιάζεται σε τραύματα", δήλωσε ο Bellehsen.

Ο εμπειρογνώμονας της ΧΑΠ Dr. Thomas Kilkenny συμφώνησε ότι τα φάρμακα πρέπει να χρησιμοποιούνται με φειδώ.

"Οι βενζοδιαζεπίνες χρησιμοποιούνται συχνά σε ασθενείς με ΧΑΠ για να διευκολύνουν την αίσθηση της δυσκολίας στην αναπνοή λόγω της ΧΑΠ", σημείωσε, αλλά "δεν υπήρξε αφθονία μελετών που να τεκμηριώνουν αυτό το γενικό όφελος".

Ο Kilkenny, ένας πνευμονολόγος στο Ιατρικό Κέντρο Πανεπιστημίου του Staten Island στη Νέα Υόρκη, τόνισε ότι τα ίδια τα ναρκωτικά μπορεί να μην προκαλούν αύξηση των αυτοκτονιών.

"Οι ασθενείς που χρειάζονται το φάρμακο βενζοδιαζεπίνης μπορεί να είναι περισσότερο καταθλιπτικοί", υποστήριξε. Ο Κίλκενι δήλωσε περαιτέρω έρευνα - για παράδειγμα, εάν το ίδιο αποτέλεσμα εντοπιστεί σε ασθενείς με ΧΑΠ χωρίς PTSD - είναι απαραίτητη για την εξεύρεση αιτίας και αποτελέσματος.

Ωστόσο, μέχρι να γίνουν αυτές οι μελέτες, "ο ασθενής και ο γιατρός πρέπει να ζυγίζουν τα πλεονεκτήματα και τα μειονεκτήματα πριν ξεκινήσουν οποιοδήποτε φάρμακο βενζοδιαζεπίνης, ειδικά σε ασθενείς με ΧΑΠ και πιθανή PTSD ή παρόμοια ψυχιατρικά προβλήματα", ανέφερε.

Η έκθεση δημοσιεύθηκε στο διαδίκτυο στις 12 Οκτωβρίου στο Χρονικά της Αμερικανικής Θωρακικής Εταιρείας.